Historia
Pierwsze wzmianki o Siostrach Bitwy pojawiają się w historii podczas Ery Apostazji, zwanej też okresem Wielkiej Schizmy. W 35 Millenium Eklezja była potężną organizacją, posiadającą własną flotę i armię, która z łatwością niszczyła wszelkich heretyków. Formalnie władza nad Imperium była w rękach Administratum, ale faktycznie była podporządkowana Eklezji. W połowie 35 Millenium Benedin IV, ówczesny zwierzchnik Adeptus Ministrorum zdecydował o przeniesieniu całego synodu na planetę Ophelia VII. Wzniesiono tam siedzibę, która ustępowała jedynie Imperatorskim Pałacom. Sobór istniał tam przez około 300 lat. Kolejny Wielki Eklezjarcha, Greigor XI stwierdził, że prawdziwym centrum duchowym jest Terra i rozkazał przeniesienie synodu z powrotem. Co prawda Eklezja była najbogatszą organizacją Imperium, lecz wydatki związane ze zmianą siedzib zmusiły ją do podniesienia i tak wysokich podatków. Wkrótce nastąpiły bunty pojedynczych gubernatorów, odmawiających zapłaty. Takie problemy były jednak szybko rozwiązywane przez członków Officio Assassinorum. Na początku 36 Millenium wzmogły się sztormy Spaczni, a później tak nasiliły, że nawigacja z wieloma obszarami Imperium była wręcz niemożliwa. Odcięte światy przestały przesyłać daniny na rzecz Eklezji, czego efektem był olbrzymi wzrost obciążeń finansowych kontrolowanych planet, co doprowadziło do niemalże głodowej śmierci ich mieszkańców. Fraternis Templars, czyli armie Eklezji bezwzględnie rozprawiały się z wszelkimi formami protestu. Wraz ze sztormami Immaterium nasiliły się również rajdy heretyków z Oka Terroru, wybuchały powstania ukrytych kultów Czterech Bóstw i wznowiły się najazdy Orków. Ludzkość opanowała apokaliptyczna groza – powstawały spontaniczne ruchy biczowników, które były źródłem wielu zamieszek.
W tych niesprzyjających okolicznościach Wysokim Lordem Terry został Goge Vandire, który zdobył to stanowisko mordując, szantażując i przekupując innych. Miał on wielki wpływ na wybranie kolejnego Wielkiego Eklezjarchy, którym został Paulis III, osoba w równej mierze poczciwa, co niekompetentna i naiwna. Vandire dążył do połączenia Administratum i Eklezji w całość, pod jego zwierzchnictwem. Wysoki Lord zaatakował pałac Paulisa, a jego samego uwięził, oskarżył o zdradę ludzkości i rozstrzelał. Synod został całkowicie sparaliżowany po tym ataku. Nieliczni członkowie, którzy przeciwstawili się Vandirowi i nie ugięli się pod jego terrorem, zostali zmuszeni do ucieczki. Kiedy statki uciekinierów zostały wchłonięte przez sztormy immaterium, Lord Terry uznał to za znak od Imperatora. Wtedy to połączył w jednym ręku funkcję Wysokiego Lorda i Eklezjarchy. Jego obłąkańcze rządy wywołały niemal całkowity rozpad Imperium i doprowadziły do wielkiej wojny domowej.
