Na podstawie jego sposobu prowadzenia walki pisano podręczniki, z których uczą się teraz przyszli dowódcy. Większość Imperialnych historyków i uczonych popiera fakt, że był on najlepszym Mistrzem Wojny od czasów zdrajcy Horusa.
Krucja MAchariańska
Macharius wraz ze swymi generałami wyruszył w nieznane zachodnie rejony Segmentum Pacificus, niejednokrotnie wychodząc poza zasięg działania Astronomicanu. Podczas trwania Krucjaty jej dowódca zdobywał jeden system za drugim, nie wahając się także niszczyć niektórych planet ze względów bezpieczeństwa. Nie mając zamiaru pozwolić, by krucjata zwolniła tempa niszczył wrogów z wysokiej orbity. Macharius skazał na Śmierć 50 światów i kazał zlikwidować całe populacje 17 innych, jednak oszczędzał tych, którzy wykazywali się odwagą i honorem. Macharius był po prostu geniuszem, który dokładnie znał wszystkie detale swej armii i każdego pola bitwy. Zdobył planetę Kallastin w jeden dzień i nie przeszkodziło mu 7 ogromnych fortec, oraz obecność ponad 23 miliardów Orków. Podczas ataku na system Aver, Macharius mimo strat wynoszących 93% i ośmiu ran zdołał pokonać wroga na wyżynach Rhamatra. Nieraz jednak nie musiał używać sił zbrojnych, by podbić planety. Wiele populacji poddało mu się, dzięki płomiennym przemówieniom zapewnionym przez jego talent oratorski. Po zdobyciu kolejnego świata Macharius zwoływał księży eklezjarchatu, aby ci szerzyli wiarę i światło Imperatora wśród pogan. Agenci inkwizycji natychmiast likwidowali heretyków, mutantów, czarownice oraz wszystkich ludzi stanowiących potencjalne zagrożenie dla rozwijającej się imperialnej wiary.
Ostatecznie Krucjata Machariańska zakończyła się w strefie Halo na granicy działania Astronomicanu. To tutaj generałowie Machariusa po raz pierwszy i jedyny zwątpili w dalszą słuszność ich działań. Powodem tego była sama Strefa Halo. Owiane tajemnicą, bez światła Imperatora miejsce, skąd jeszcze żadna ekspedycja nie wróciła. Generałowie Machariusa błagali swego dowódce, aby ten zaprzestał dalszych działań nawet z przyczyn czysto logicznych. Bez światła Astronomicanu nawigatorzy nie mogliby prawidłowo prowadzić okrętów przez Spacznię a co za tym idzie, armia Machariusa dotychczas niesamowicie szybka gwałtownie by zwolniła. Macharius zgodził się przerwać Krucjatę, jednak nie przyszło mu to łatwo. Kiedy do jego serca doszła myśl, że nie może podbijać już więcej światów dla Imperatora, a gwiazdy wydawałoby się będące na wyciągnięcie ręki były teraz tak odległe, padł na kolana i zaczął długo płakać. Płakał tak jak rozpacza człowiek, który stracił całkowity sens swojego istnienia. Potem poszedł do swojej kwatery i spił się do nieprzytomności. Kiedy doprowadził się do porządku zarządził powrót na miejsce rozpoczęcia Krucjaty, jednak nigdy tam nie dotarł. Popadł w głęboką depresję i umarł w drodze na Macharię, nazwaną tak na jego cześć. Medycy twierdzili, że jego śmierć spowodowała gorączka, którą nabył w dżunglach planety Jucha. Na wieść o jego śmierci nawet najmężniejsi żołnierze nie kryli łez. Na cześć Machariusa wzniesiono także ogromny grobowiec, i mówi się że strzeże go nawet milion ludzi. Jego główny okręt flagowy Pan Światła został zdemobilizowany, wysłany na orbitę i służy teraz jako ogromny relikt tamtych czasów, upamiętniający pracę wykonaną przez Lorda Machariusa.
